Recensies Interieur

Apeldoornse Courant: Toneelgroep Graficus niet meer braaf

Toneel
‘Interieur’ van Hugo Claus door Graficus. Regie: Jan Hendriks. Gezien: 13/10 Gigant Apeldoorn

Toneelgroep Graficus heeft nimmer geschroomd stukken te spelen die afweken van het gangbare repertoire van de meeste amateur-gezelschappen. Soms pakte dat wat minder gelukkig uit, andere keren waren dat voltreffers. ‘Op zeker spelen’ kan de groep zeker niet worden verweten. Bewerkingen van Hamlet, Pygmalion, De dood van een handelsreiziger zijn er enige voorbeelden van. Punt van kritiek was wel eens dat de onderwerpen gedurfd en intelligent geregisseerd waren, maar dat de visualisering vaak nogal braaf was.

Aangezien de stukken van Hugo Claus veelal man en paard noemen, controversiële zaken als onderwerp hebben, was ik zeer benieuwd naar ‘Interieur’. In dit stuk zien we de confrontatie van Claude, een homofiel, overtuigend op de planken gezet door Willem Westhoff, tegenover Deedee, een priester, die zijn homofiele neigingen tevergeefs onderdrukt. Deze rol werd ingetogen, met veel respect voor het ambt, gespeeld door Richard Havenaar. De priester wordt min of meer gemangeld door zijn huishoudster Natalie, levensecht vertolkt door Liesbeth Laurensse, die haar lusten op de priester in het geniep probeert bot te vieren. Daaromheen de familieleden die ieder weten van de homofiele Claude, dit veroordelen zoals zijn vader en zijn oom, maar wel van hem profiteren. De vader werd, zonder uit de bocht te vliegen, gespeeld door André van Es; de oom door Gerard de Jong.

De oom hangt de netste van de familie uit maar koeieneert ondertussen wel zijn vrouw Jeanette (Annemieke Wools), voormalig meisje van plezier. Beide mooi neergezet. Lutje, de meid (José van der Kooij) completeert de groep. Het stuk is gedateerd. De conflictstof, het homofiel zijn, is ook niet meer van deze tijd, aangezien dit alom wordt geaccepteerd.

De bewerking van Andy Daal vond ik wat slordig. De ene keer zaten we in een ver verleden, de katholieke kerkdienst werd nog in het Latijn uitgevoerd, dan weer was de huishoudster met afslanken bezig met van die hedendaagse slankheidskoekjes.

Na een wat aarzelend begin kwam Graficus langzaam maar zeker in het spel en kreeg het stuk me in zijn greep. Je zag, je voelde de priester worstelen met zijn geaardheid en zijn onvermogen om zijn herenliefde te tonen en te delen met Claude. Je voelde de angst van de huishoudster die haar enige doel in het leven zag wegglippen. Je zag het drama aankomen doordat Claude met zijn liefde geen kant meer op kon en dodelijk werd gekwetst. Graficus is niet langer ‘braaf’ meer, durft nu de zaken bij hun naam te noemen.

HANS PETERS